Lwówek Śląski to miasto leżące na granicy pogórzy Izerskiego i Kaczawskiego nad Bobrem. W średniowieczu Lwówek był potężnym ośrodkiem górnictwa złota,a potem tkactwa i sukiennictwa. W latach 1278-1286 miał status samodzielnego księstwa. Dodatkowym atutem miasta, sprzyjającym jego rozwojowi, było położenie na szlaku handlowym z Wrocławia na Łużyce. Wojna trzydziestoletnia przyniosła klęskę gospodarczą i spowodowała upadek miasta.

Najcenniejszym zabytkiem jest wspaniały ratusz stojący na jednym z największych rynków w Polsce. W ratuszu mieści się Muzeum Regionalne. Część sal jest udostępniona do zwiedzania. W uliczce za ratuszem znajduje się renesansowy budynek ław chlebovvych i obuwniczych. W mieście zachowały się także mury z bramami Bolesławiecką i Lubańską. Ciekawym zabytkiem jest kościół Wniebowzięcia NMP z portalem z czerwonego piaskowca, na którym przedstawiono scenę koronacji NMP. Lwówek ma także długą historię browarnictwa, liczącą 800 lat.

Z Lwówka warto wybrać się na wycieczkę szlakiem żółtym na Lwóweckie Skały. W okolicach wsi Płóczki Dolne i Płóczki Górne występują kolorowe agaty, których jednak trzeba umieć szukać taką umiejętność można posiąść podczas Lwóweckiego Lata Agatowego. W Płóczkach Dolnych znajdują się też małe jaskinie,np. Oaza, Jaskinia Czerwona czy Lisia. Występuje tu azuryt, bialy chalcedon, jaspis, karneol i piękne ametystowe geody.

Ówczesny właściciel tych terenów, książę świdnicko-jaworski Bolko I ogłosił, iż odda rękę swojej córki temu, kto zabija gryfa.Wielu rycerzy poległo bądź ze strachu uciekło. Córka Bolka I podobała się pastuszkowi Junoszy, lecz on z racji urodzenia nie miał szans na ożenek. Uparty młodzieniec jednak znalazł gryfa, spalił jego dzieci i zabił potwora. Upomniał się także o nagrodę u księcia Bolka. Jednak zazdrośni rycerze byli przeciwni ślubowi pastuszka z księżniczką Agniszką. Wtedy Bolko pasował Junoszę na rycerza i nakazał mu wyruszyć w świat, aby okryć imię sławą. Kiedy były pastuszek wędrował po Niemczech , przezwano go Schaffgotsch (Schaff – owca). Od niego wywodzi się śląski ród herbu Junosza, zwany po niemiecku Schaffgotsch.
W XVw. Gryfów był bardzo silnym ośrodkiem płóciennictwa, o którego potędze świadczą np. elementy Według legendy miasto powstało w miejscu, gdzie pastuszek Junosza znalazł gniazdo gryfa. Pewnego dnia rozeszła się wiadomość, że w lasach nad rzeką Kwisą zamieszkał potwór gryf – wielki uskrzydlony półsmok. wystroju ratusza. W Gryfowie Śląskim zachowały się m.in. renesansowe i barokowe podcieniowe kamieniczki przy rynku, mury obronne i kościół cmentarny. Najciekawszym zabytkiem jest kościół św. Jadwigi przy placu Kościelnym.

Czochę zbudowali książęta świdnicko-jaworscy, ale od 1346 r. była lennem czeskim. Do dzisiaj zachowała się część mieszkalna i wieża. W 1793 r. zamek spłonął, został odbudowany na początku XX w. według projektów B. Ebhardta. Oryginalną bryłę zamku wpisano w nowe mury. Warto wspomnieć o pewnej postaci związanej z zamkiem. Edgar Von Uechtritz, syn ostatniego właściciela
Czochy, już od młodych lat przejawiał zamiłowanie do podróżowania. Wybrał się do Brazylii, Niemieckiej Afryki Południowo-Wschodniej, przecierał drogi Kamerunu, prowadził wyprawy dla rządu niemieckiego, ale nie był oficjalnie zatrudniony. Lubiący podróże i ryzyko Edgar zamieszkał w Afryce Zachodniej, gdzie prowadził olbrzymią farmę. Stracił ją jednak w czasie I wojny światowej. Anglicy usunęli go z majątku a posiadłość sprzedali. Edgar wrócił na Śląsk i choć był niemieckim kolonizatorem skutecznie działającym w interesie rządu nie doczekał się uznania ani pomocy finansowej. Zmarł biedny i opuszczony. Czocha nieraz służyła jako scenografia do filmów, np. „Gdzie jest generał” „Wiedźmin”, czy „Twierdza szyfrów”. Będąc w okolicach Czochy warto zobaczyć zaporowe Jezioro Leśniańskie i Jezioro Złotnickie. Oba są zbudowane na Kwisie. Atrakcją tych jezior jest nie tylko możliwość uprawiania sportów wodnych, ale także obejrzenia zabytków hydrotechnicznych, czyli zapór na Kwisie. Zaporę na Jeziorze Złotnickim i elektrownię wyposażoną w 3 turbiny wybudowano w latach 1919-1924. Mozna pospacerować po koronie zapory. Zaporę na Jeziorze Leśniańskim wybudowano w latach 1905-1907, a w 1908r. dobudowano elektrownię wodną. Jest to najstarsza tego typu budowla w Polsce.

Kto oglądał film Sami swoi, widział kawałek Lubomierza w scenie wjazdu głównych bohaterów do miasta. W Lubomierzu i okolicach powstały najlepsze polskie komedie Sylwestra Chęcińskiego – Sami swoi, Nie ma mocnych, Kochaj albo rzuć. Lubomierz od lat jest stolicą polskiej komedii. Jest tu nawet Muzeum Kargula i Pawlaka oraz Ogólnopolski Festiwal Komediowych, na który są zapraszani najznakomitsi polscy aktorzy.

Miejscowość istnieje od XIII stulecia. W 1278 r. właścicielka wsi dostała zgodę na budowę klasztoru benedyktynek. Wieś otrzymała prawa miejskie i żyła w cieniu klasztoru. Lubomierz to także ciekawe zabytki.Najciekawszy jest barokowy kościół Wniebowzięcia NMP i św. Maternusa. To dzieło architektów czeskich z kręgu Christopha Dientzenhofera, twórcy kościoła na Malej Stranie w Pradze. Kościół jest ozdobiony monumentalnymi freskami autorstwa Jana Wilhelma Neunherza. Freski przedstawiają życie i dzieciństwo Jezusa. Neunherz zastosował tu technikę kładzenia farby na mokry tynk, co jest trudne i wymaga od artysty wprawy. Kościół ten uchodzi za najwybitniejsze dzieło baroku po opactwie cystersów w Krzeszowie. W miasteczku zachował się zespół kamieniczek z podcieniami i kamienny pręgierz. Z Lubomierzem jest związany znany poeta i kupiec, zarządca majątku poklasztornego Christian Jacob Salice-Contessa (1767 – 1825).