Kowary leżą nad Jedlicą. Legenda głosić, że mistrz górniczy Laurentius Angelus odkrył złoża rud żelaza i to dało początek osadzie górniczej kilkakrotnie wzmiankowanej w różnych dokumentach. Dzisiaj miasto rozwija infrastrukturę turystyczną, powstają np. nowe transgraniczne narciarskie trasy. Kowary, podobnie jak przełęcz Okraj, mogą być także dobrym miejscem wypadowym w najdalej wysunięte na wschód czeskie pasmo Karkonoszy, czyli w Rychory.
W okolicach miasta znajdują się także trasy rowerowe zarówno lokalne, jak i transgraniczne. Rejon Kowar to również wspaniałe miejsce dla miłośników turystyki konnej. Szlak konny w tym rejonie prowadzi z Western City w Ściegnach przez Kowary na przełęcz Okraj. Są tu znakomite warunki do uprawiania paralotniarstwa. Kowary to również centrum antroterapii , czyli lecznictwa w grotach i sztolniach. Jest tu jedyne w Polsce i piąte na świecie inhalatorium radonowe.
Miasto ma także wielką atrakcję dla dzieci. Na terenie dawnej fabryki dywanów powstał Park Miniatur Zabytków Dolnego Śląska. Stoją tu zabytki wykonane w skali 1:25 wraz z opisami ich historii. Największą atrakcją Kowar są Sztolnie Uranu oraz Kopalnia Podgórze. Można je zwiedzać tylko w grupach zorganizowanych z przewodnikiem, który opowiada o historii górnictwa, Walonach i promieniotwórczości.
W przeszłości Kowary były wielkim ośrodkiem hutnictwa żelaza. Wyroby żelaze były wysyłane do Polski. Wiemy, że polski król Zygmunt August w 1546 r. zamówił w Kowarach lufy armatnie. Wojna trzydziestoletnia
przyniosła upadek gónictwa. W XVII w. nastąpił rozwój tkactwa i produkcji wyrobów lnianych. W drugiej połowie XIX w. rozwinął się przemysł ceramiczny. Powstała także fabryka dywanów.
Cennym zabytkiem kościół pod wezwaniem NMP z XIV w. z barokowym wyposażeniem dłuta Antoniusa Dorasela i freskami pędzla Johanna Lorenza. Zabytkiem jest także ratusz z XVIII w.
W okolicach Kowar znajdują się dwa pałace. Pałac w Ciszycy należał do rodziny Radziwiłłów a potem Czartoryskich. Stoi w otoczeniu pięknego parku. Drugi pałac – w Kowarach-Radocinach – jest znany jako Nowy Dwór. W XIX w. został przebudowany dla rodziny książąt von Reuss. Jego mieszkanką była księżna Fedora von Reuss, prawnuczka brytyjskiej królowej Wiktorii.

Skalnik to najwyższy szczyt Rudaw Janowickich, zbudowany z karkonoskiego granitu. Ma dwa wierzchołki pokryte licznymi skałkami. Jedną z najciekawszych są Konie Apokalipsy na południowo-zachodnim zboczu. Jest to doskonały punkt widokowy.

Znajduje się w budynku dawnej szkoły z 1920 r. Od 1975 r. było tu schronisko PTTK, obecnie jest własnością prywatną. Można dojechać drogą 367 z Pisarzowic, dalej do Czarnowa. Cały czas należy się kierować w górę wsi. W okolicy są szlaki rowerowe, z których można podziwiać piękne widoki.

Jest to wieś nad Bobrem. Dokumenty datują Trzcińsko na XV w. W XIX w. w Trzcińsku mieszkał Carl Boedeker, wydawca i księgarz. Wydawał on słynne wielojęzyczne przewodniki zwane „bedekerami”, które szybko stały się synonimem wysokiej jakości i rzetelności. Śpiewano o nich że „Rządy mogą się mylić, ale nie Pan Boedeker”. Jest tu kilka gospodarstw agroturystycznych.

Położone jest w okolicach Krzyżnej Góry. Można tu łatwo dotrzeć szlakiem żółtym z Karpnik lub niebieskim z Trzcińska. Wybudowane zostało w 1923 r. w stylu szwajcarskim z elementami sudeckiego budownictwa regionalnego. Na szczęście nie zostało przebudowane. Okna schroniska na piętrze są większe niż na parterze, aby wnętrze górnej sali kominkowej było dobrze oświetlone. Obok znajduje się drugi obiekt, w którym są miejsca noclegowe.
„Szwajcarka” była i jest do dziś bardzo popularnym schroniskiem dla osób odwiedzających Sokoliki i wspinaczy, którzy tu chętnie wpadają na pierogi po „złojeniu” jakiejś skalnej ścianki. Po wojnie pierwszym dzierżawcą tego schroniska był słynny przewodnik sudecki i krajoznawca Tadeusz Steć.

Miejscowość w dolinie Bobru. Jej historia wiąże się z górnictwem w Miedziance i Górach Ołowianych. Bardzo szybki rozwój datuje się na XVI i XVII w. W Janowicach przerabiano rudy w hutach i kuźniach. Była tu też papiernia i produkcja płótna lnianego. Ciekawsze zabytki to dwór i park (niedostępne dla zwiedzających). Warto zobaczyć kościół późnogotycki z XV w. Janowice i okoliczne wsie są wspaniałym miejscem dla osób szukających spokoju z dala od modnych miejscowości turystycznych.

To grupa skałek uważana za najbardziej malowniczą w Rudawach Janowickich. Przypomina małe skalne miasteczko. Do zwiedzania udostępniono je w 1924 r., wykuwając stopnie w kamieniu. Na skłałach umieszczono wiele tablic pamiątkowych. Ciekawostką jest występowanie kociołków wietrzeniowych o różnym stanie rozwoju. Znajduje się tu szlak czerwony prowadzący do Skaliska. Kilkadziesiąt lat temu nazywano je Lwią Górą, która wzięła swą nazwę od figury żeliwnego lwa, w ustawionej tu jeszcze w czasach niemieckich.

Zamek powstał prawdopodobnie przed 1375 r. Wzniósł go Mikołaj Bolcz. Został zniszczony w czasie wojen husyckich w 1433 r. i potem odbudowany. Po zniszczeniu w 1645 r. do dzisiaj pozostaje ruiną. Do zamku Bolczów można dojść z Janowic Wielkich zielonym Szlakiem Zamków Piastowskich. Jest to łatwa wycieczka, którą można kontynuować np. do schroniska „Szwajcarka” i dalej do Trzcińska lub Karpnik.

Kolorowe Jeziorka to zalane wyrobiska okresowe. Największe, po wyrobisku o nazwie „Nadzieja”, ma kolor czerwony i nazywa się Purpurowe Jeziorko. Barwę zawdzięcza obecności rozpuszczonych w wodzie związków żelaza. Po kopalni „Nowa Nadzieja” pozostał Błękitny Stawek, w którym i są rozpuszczone związki miedzi. Zielony Stawek jest reliktem kopalni „Gustaw”, jest to jeziorko okresowe. Do Kolorowych Jeziorek prowadzi szlak zielony z Wieściszowic.